Teknolojinin kusursuz gelişimiyle birlikte, insanların iletişimi emojilerle sınırlı kalmaya başladı. Kelimelerin sihri azaldı; duyguların kısa yoldan gösteriminin ‘pratikleşme’ olarak lanse edilmesi sağlandı. Ancak bu durumun insan hayatında çok yıkıcı bir sonun başlangıcı olduğunu söyleyen Uzman Klinik Psikolog Berra Baş, “İnsanlar, an be an korkunç derecede yalnızlaşıyor” dedi. Baş, toplumun büyük bölümünü ilgilendiren yalnızlık psikolojisini, yalnızlığın beraberinde getirdiği sorunları ve yalnızlıktan korunma yollarını anlattı.

YALNIZLIK SİNYALİNE DİKKAT
Yalnızlık durumunun genel tanımında, ‘sosyal izolasyon’ kelimesiye tabir edildiğini belirten Baş, 'Aslında, bu his, beyin tarafından yönetiliyor ve insanlar, bu duyguyu ‘negatif ve iç-soğutan bir duygu’ olarak tanımlıyor. Aslında yalnızlık hissi doğru değerlendirildiğinde etkili bir sinyaldir. Nasıl ki, ateşimiz çıktığında vücudumuz bize fizyolojik bağışıklığımızla ilgili bir sorun olduğunu haber veriyorsa; yalnızlık hissiyle de psikolojik olan dış dünyayla ve kendimizle barışıklığımızla ilgili bir sorun olduğunu haber vermektedir. Ani gelişen bir olayla artan mutsuzluk, boş vermişlik, değersizlik, kararsızlık, el-ayak boşalmaları, titreme, terleme, işe yaramazlık, öz-denetim odaklarında ara ara kontrol yitimi ile devam edebilir.' dedi.

SANAL DÜNYANIN GERÇEK YÜZÜ!
Günümüzde insanların sanal ortamda iç dünyalarını gizleyebildiklerini fakat sahte kalabalıklar içerisinde yalnız hissine kapıldıklarını söyleyen Baş 'Burada kişi, kronik olarak kendisine adeta bir maske takar. Maskesi sayesinde, etrafı insan selidir. Birçok arkadaşı ve sosyal ortamı vardır. İnsanlar, kendisiyle vakit geçirmekten keyif alır. İnanılmaz enerjiklerdir. Bu bireyler evde farklı, dışarıda farklıdır. Kendi iç dünyalarında yargılayıcıdırlar, kendilerine aşırı eleştirel yaklaşırlar, tatmin olmazlar, memnuniyetleri kısıtlıdır, maddiyat ve sosyal statü aşırı önemlidir. O yüzden hiçbir daveti kaçırmamaya çalışırlar, sosyal medyada mutluluk naraları atarlar. Yakın ilişkilerinde, eşleriyle sıkıntılı olduklarında dahi, aşırı sevgi gösterimiyle tam tersi bir izlenim vermeye çalışırlar. Böylelikle, iç dünyalarındaki sıkıntının yansıtılmaması adına sahte bir “güvenli bir alan” açmaya çalışırlar. 

Kendi iç dünyalarında kendileriyle barışık olmadıkları için, sahte kimlikleriyle yarattıkları kişiliğe bir süre sonra kendileri de inanırlar. Yaşadıkları kaotik döngü, ne kadar yalnız olduklarını gölgeleyememeye başladıklarında ise, ikilemde kalırlar. Ağlama nöbetleri, öfke krizleri, yanlarındaki insanları aşağılama reaksiyonları bu dönemde ivme kazanır. Yakın ilişkilerinde de, partnerlerine karşı gitgide yalnızlaşırlar. Bu durum, narsist ve histriyonik kişilik bozukluğu olan hastalarda çok yaygındır. Yine öfke kontrolsüzlüğü olan anksiyete bozukluğu hastalarında ve depresyon hastalarında da gözlemlenmektedir' şeklinde açıklamalarda bulundu.