Ne zaman bir af gündeme geldi, affedileceklerde bir bayram havası, millette bir isyan havası. 

Vergi affı, 
İmar affı, 
Faiz affı
Ceza affı.

Ülkemizde ortalama 7 yılda bir af çıkıyor. Buna vergi, imar, faiz aflarını eklersek her 2 yılda bir af ortalamasını yakalıyoruz. 
Çok şükür ki biz affediciyiz.

Aslında biz değil de bize sormadan affedenlerimiz çok affedici. 
İnternetten bakın ceza affı karnemize...
İnanın çok şaşıracaksınız.

1922'den başlayarak bu güne kadar çeşitli mazeretler üretilerek o kadar çok af çıkartılmış ki...

Bu günlerde MHP lideri Devlet Bahçeli'nin af konusu gündemi meşgul ediyor.
Sadece gündemi değil, vicdanları da meşgul ediyor. 

Tarihte vicdan acısı çektiren o kadar çok örnek var ki...
2000 yılında çıkartılan Rahşan affı, özeleştiri için en iyi örnek.
Rahşan Ecevit’in "Ben affı garibanlar için istedim, katiller yararlandı." sözü de pişmanlığın bir göstergesi olarak yorumlanabilir.

Peki, af çıkmalı mı?
Geçmiş yıllarda aftan sonra ki güvenlik arşivleri bu konuya cevap veriyor. 
Ne zaman af geldi, sonrasında af nedeniyle çıkanların çoğu içeri girdi.
Çünkü çoğu affedilen bir suç makinesi, suça alışkanlık göstermiş kişilerdi.
Toplum bu kişiler yüzünden çok ceza çekti. 

İflah olmaz, hayatı suç üzerine kurulu, karnının doyduğu yer olarak hapishaneleri gören, hayattan beklentisi olmayan binlerce suçlular var.
Devlet Bahçeli'nin dediği gibi bu ülkede binlerce kader mahkûmu mu var?
Nasıl bir kader ki insana hırsızlık yaptırıyor. 
Nasıl bir kader ki insana suç işletiyor. 
Nasıl bir kader ki dolandırıcılık yaptırıyor. 
Nasıl bir kader ki suç işlemenin adını 'kader mahkûmu' koyuyor.

Kimse bize kader mahkûmu yalanını söylemesin.
Kader mahkûmu dediğimiz kişiler, meşru müdafa yapmak zorunda kalanlardır. 
Kader mahkûmu dediğimiz kişiler, ülke değerlerini korurken mecbur kalanlardır.
Kader mahkûmu dediğimiz kişiler, suçun yanından geçmemiş, suçun mahkûmu olmuş kişilerdir. 

Eğer bu ülkede bu şekilde onbinlerce kişi varsa affedelim.
Yoksa bu ülkede oy uğruna, hapishaneler doldu boşaltalım' saçmalığına hizmet etmek uğruna affedici olmayalım.

Eğer illa affedeceksek ince eleyip sık dokuyalım. 

Suç işlemeyi huy edinmiş hırsızı,  arsızı, katili, dolandırıcıyı, dengesizi, ahlaksızı, bölücüyü, zehirciyi, kinciyi, cinciyi, her türlü teröristi dışarı salmayalım. 

Bunların dışındakileri salarsak, (çok az bir sayıda var) en az 10 yıl içinde suça karışma halinde ağırlaştırılmış şartlar ile gözlerini korkutalım.

 
Elbet iyi insanlar istemeden hapishaneye girdilerse bir şans vermek gerekir...
Ancak bunu da şartlara bağlamak, toplumun hassasiyetlerini de gözetlemek elzemdir. 

Unutmayın!..
Hapishaneler içeridekileri terbiye etmek için değil, esasen dışarıdakileri terbiye içindir. 

Hayata Seyirci kalmamanız dileğiyle.