Hocamızı seviyoruz ama...

 

Ben ülkemizde şu alışkanlığa hastayım. 

 

Siyasette, "hayır meclis üyesi ile hiç bir görüşmemiz yok, partimize geçeceği söylentisi doğru değil."

Aradan 1 hafta geçer meclis üyesi kendi partilerine transfer olmuştur. 

 

Belediye başkanının parti değiştireceği dedikodusu başlar, hemen yalanlama gelir ama kısa süre sonra parti değişikliği gerçekleşir. 

 

Sporda ise bir futbolcu veya teknik direktörün adı transferi yapacak kulüp ile anılır, kulüp anında yalanlar.

"Kesinlikle görüşmüyoruz, transfer çalışmamız yok."

Aradan bir hafta geçer transfer gerçekleşir. 

 

Kulübün mevcut teknik direktörü ile ilgili gidecek söylentileri başlar, kulüp hemen açıklama yapar.

 

Aynen Antalyaspor yönetiminin yaptığı gibi.

"Hocamız ile sorunumuz yok, çalışmaya devam ediyoruz, memnunuz, mutluyuz, başka hoca arayışımız yok."

 

Aradan üç gün geçer, aşağıdaki açıklama gelir.

 

Kulübümüzün mali ve idari açıdan zor günler yaşadığı 2018-2019 başında aldığı sorumluluğu başarıyla üstlenen, futbol kamuoyunun beklentisinin aksine ligin son haftasına kadar Avrupa kupalarına katılabilme heyecanını yaşatan, tüm bunların da ötesinde, alt yapıya önem vererek tarihimizde hiç olmadığı kadar genç oyuncuyu A takımımıza kazandıran, Süper Lig’in en genç oyuncusunu oynatan kulüp olarak Türk futbol tarihinde kırılan rekorun sahibi olmamızı sağlayan Bülent Korkmaz ve ekibine teşekkürlerimizi bir borç biliriz.

 

Hani hoca ile sorun yoktu türünde mazeretler.

Hoca beyinde bitmiş de açıklamalarda sürünüyor. 

 

Biri de çıkıp, "hocamıza bu güne kadar ki çalışmaları için teşekkür edeceğiz" demiyor.

Acaba hoca bulamazsak, mecbur kalırsak diye mi düşünüyor!

 

Bir de açıklamanın içeriğine baktığımızda Bülent Kormaz'dan bir memnunlar bir memnunlar.

Hocayı yere göğe sığdıramıyorlar.

 

İnsan kovduğu hocayı övüyorsa, inandırıcılığı da kalmıyor. 

 

Bu durum, "ayrılmamız lazım, sen harika birisin ve daha iyilerine layıksın" ayağına dönüşüyor. 

 

Hayata Seyirci kalmamanız dileğiyle.