Yıllarca teröre şehit verdik, terörle mücadeleyi öğrendik...
Aslında teknoloji yatırımına gittik, teknoloji sayesinde nasıl mücadele edilir dersimizi edindik.

Yıllarca ormanlarımız yandı, ormanla mücadele etmeyi öğrendiğimizi sandık...
Sonra baktık biz orman söndürmede ustayız, uçak almayı ya da elimizdeki uçaklara bakmayı ihmal ettik.
Ustalık döneminde, çıraklığın en demli hali ile karşılaşıverdik.

Liyakat dedik, liyakatsızlar ordusunu yönetim kademelerimize getirdik.
Bu konudaki ustalığımızı ise kimselere sorgulatmadan, uygulamaya geçirdik.

Söylemesi gerçekten çok basit.
Yangın çıkınca doğadaki hayvanlarda yanar.

Yanan küllerin arasında, binlerce sessiz canlının çığlıklarını içimizde dinledik.
Bu acıyı yüreklerin süzgecinden geçirmek ise çok zor.
Süzgeçten geri kalanlar ise insanlığımızdan utanmalar, sorgular, acılar.

Musubetle bir şeyleri öğrenmek ülkemiz has.
Nasihat edenleri vatan haini ilan etmek, partizan taraflara has.
Hesap vermeyi unutup hesap soranlara kızmak ise dilimize has.

Yangından geriye kalanlara bakalım, muhasebesini yapalım derken bir sosyal medya paylaşımı dikkatimi çekti.
Muğla İl Tarım ve Orman Müdürü Barış Saylak ile yapılan paylaşım asparagas bir paylaşım mı diye baktım.
Gözlerime inanamadım.
Liyakatın yerlerde nasıl süründüğünü gördükçe,
Orman ile alakasız İl Tarım ve Orman Müdürü'nün özgeçmişini okudukça, yürüyecek yolumuzun uzunluğunu hesapladım.

Peki kim Muğla İl Tarım ve Orman Müdürü Barış SAYLAK?

Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesinden 1989 yılında mezun olmuş,
1990 tarihinden 2013 tarihine kadar Milas Belediyesinde Veteriner Hekimlik görevini ve Başkan Yardımcılığı görevini yapmış,
Encümen Üyeliği ve Nikâh Memurluğu görevlerinde bulunmuş,
2014 yılında Muğla Büyükşehir Belediyesi Milas Mezbaha Tesislerinde sorumlu yönetici olarak görev yapmış,
11 Kasım 2019 tarihli Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi ile Muğla İl Tarım ve Orman Müdürü olarak atanmış, ormanın o'sunu okumamış birisi.

CHP'den ayrıldıktan sonra AK Parti Milas Belediye Başkan adayı olduğunu da özgeçmişine ben ekleyeyim.

Kişiliğini bilmem ama orman ile alakası olmayan bir isim, bugün eleştirilerin odağında.
Liyakatın bittiği yerde, yanan ormanların ve canlıların gerçeği ise maalesef masada.

Ne zaman biz, birikimimizin yetmediğini söylemeyi öğreneceğiz...
Ne zaman bize verilen ödülleri geri iade etmeyi bileceğiz...
Ne zaman, 'benim alanım değil' cümlesini duyacağız.

Maalesef hiç bir zaman.
Liyakat sistemi gelmediği sürece hiç bir zaman.
Sadece bir imza ile atama yapanlar olduğu sürece hiç bir zaman.

Son olarak, eleştirim makamı elinin tersiyle itmeyi öğrenmemiş kişilere değil...

Eleştirim, ormancılığı okumuş, tecrübe edinmiş kişilerin hakkını yiyenlere değil...

Eleştirim, onları bu ateşin içine atan liyakatsız sisteme, liyakatsızlığa katkı sunan kişilere.

Hayata Seyirci kalmamanız dileğiyle.