Antalya Altın Portakal Film Festivali açılış organizasyonuna baktım, gidip havasından biraz soluklandım.

Şehrimizin caddelerinde dolaştım, festivalin heyecanı var mı sorguladım.

Festivalin etkinlik alanlarında bir heyecan var ve oluşuyor.
Ancak şehrin genelinde suskunluk, Altın Portakal'dan bi haber durum var.

Şehrimize hala festivalin o coşkulu kimliğini yansıtamıyoruz.
Sadece bir kaç gün janjanlı işler yapıp, festival şehri yakıştırmasını yapıyoruz.

Pandemi de sokaklarda verdiğimiz konserleri, Altın Portakal için uyarlayıp şehrin genlerine aktaramıyoruz.

Festival denince şehir, her gün cıvıl cıvıl olmalı, gelin gibi süslenerek festival yaşatılmalı.

Menderes Türel döneminde alınan, şehrin her yerini kaplayacak heykel ve süslemeler depolardan çıkartılmalı.

Gerçi hukuki süreç devam ediyor ama...
Amalardan da sıyrılmalı.

Gelelim geceye!
Gecede iz bırakan tek olay, Antalya Büyükşehir Belediye Başkanı Muhittin Böcek’in yaptığı duygusal ve Atatürk içerikli güzel konuşmaydı.

Stadyumun tribünleri neredeyse boştu.
Protokolün festivale ilgisi azdı.
Zaten önemli bir sanatçı da halıya ayak basmadı.

Antalya'nın bazı simaları fotoğraflarda anı bırakmak için halıdaki yerini aldı, program kısa sürdü, mikrofonu ise duayen sanatçı Erol Evgin deviraldı.

Bizim görevimiz eksikleri eleştirmek, biraz heyecan getirmek.

Organizasyon komitesinin görevi eksikleri gidermek, festivale, şehire heyecan getirmek.

Heyecan varsa portakal parlar, heyecan varsa Altın Portakal diye anarlar.

Benden söylemesi.

Kapanışta da oradayım.
En azından kapanış heyecanlı geçsin, pandemi mazereti söylenmesin.

Hayata Seyirci kalmamanız dileğiyle.